Ya okula gideceksin aç kalacaksın ya da çalışıp derslerden kalacaksın!

 Şu günlerde herkes hayat hakkında bilmeleri gerekmeyen şeyleri öğrenmeye başladılar. Açlıkla sınanan üniversite öğrencileri maalesef ki çalışmak zorunda kalıyor. Hayatları boyunca çocuğum rahat bir hayat sürsün diye çalışan aileler çocuklarını üniversiteye gönderdiklerinde, çocuklarının notları onları tatmin etmiyor. Çünkü okusun diye gönderilen çocuklar çalışmak zorunda kalıyor.

Çalışmak elbette kötü bir şey değil. Fakat bir üniversite öğrencisi için inanılmaz derecede sıkıntılı bir şey. Hiç kimse bir öğrencinin ders saatlerine göre de iş vermiyor. Mesela en az 1 dersten kalan bir öğrenci ders saatleri çakışıyor diye dersini diğer öğretimden alıyorsa çok absürt saat dilimleri ortaya çıkabiliyor. Sabah okula giden birinci öğretimler için akşam saatlerinde ders demek, onun o gün çalışamayacağı ya da çalışıp o dersten kalacağı anlamına geliyor. Farazi konuşacak olursak; kampüs çevresinde bir öğün yemeğin 30TL olduğu bu dönemde saati 15 liraya çalışan bir öğrenci 2 saat çalışıp bir öğün yemek yiyebiliyor. O da iş çıkış saatinde o restoranın açık olduğu senaryoda. Gerçeklere gelecek olursak kimse kimseye 2 saat çalışması için iş vermez. Kimse kimseye ders saatlerine göre de iş vermez. İstisnalar da kaideyi bozmaz. Neredeyse her öğrencinin açlıkla sınanması demek bütün bir ülkenin durumunu gözler önüne sermeli. Bazı durumlarda ailelerin verdikleri paraların ve KYK kredi/burslarının enflasyon oranıyla bir artmaması da var. Bir öğrencinin karnımı nasıl doyururum? Diye düşünüp cebine baktığı ve “bir” öğün yemek yiyebilmek için saatlerce çalışmak zorunda kaldığı bu zor zamanda öğrenciden beklenti ne olmalıdır? Bir ekmeğin peşinde koşan öğrenci neyi üretebilir? Tek düşüncesi karnını doyurmak olan bir öğrenci halkı adına ne başarabilir? Bırakın halkı üretemeyen bir öğrenci üniversite okusa ne okumasa ne? Şu an vaziyet kimisine iyi görünse de bundan beş sene sonraki Türkiye’yi hayal edemiyorum. Zayıf insanların yarattığı zor zamanlarda, güçlü insanlar olmaya çalışan bir millet olduk.